Για μια αντί-ΕΕ Αντικαπιταλιστική Συμμαχία ΚΚΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η κυβέρνηση της ΝΔ ενώ έχει αποδυναμωθεί στα εκλογικά της ποσοστά εξαιτίας της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, της ακρίβειας, των επιθέσεων στην υγεία κ.α., συνεχίζει να είναι σταθερά η πρώτη δύναμη, χωρίς ουσιαστικά να αμφισβητείται η διακυβέρνησή της. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ με μικρές διακυμάνσεις στα εκλογικά τους ποσοστά, αποτυγχάνοντας ουσιαστικά να κερδίσουν από τη δυσαρέσκεια που υπάρχει έντονα στην ελληνική κοινωνία, κινούνται όλο και πιο δεξιά για να κερδίσουν ψήφους από το πιο συντηρητικό ακροατήριο. Το κόμμα που φαίνεται να ανεβάζει τα ποσοστά του είναι η ακροδεξιά Ελληνική Λύση. Στο μεταξύ το εργατικό κίνημα βρίσκεται αποδυναμωμένο και διασπασμένο.

Αυτό που είναι αναγκαίο είναι ένας άλλος πόλος από το εργατικό κίνημα, η συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς τόσο για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις όσο και για να αναπτύξουμε την πάλη των καταπιεζόμενων μαζών κατά της ΕΕ και κατά της κυβέρνησης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει καλέσει «Για μια πλατιά συσπείρωση των δυνάμεων της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις επερχόμενες ευρωεκλογές και μετά από αυτές» (5 Απριλίου). Εμείς συμφωνούμε με αυτό το κάλεσμα αλλά για να οικοδομήσουμε ένα δυνατό εργατικό κίνημα κατά της ΕΕ και κατά της κυβέρνησης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να επεκτείνει αυτό το κάλεσμα προς το ΚΚΕ, για μία συμμαχία ΚΚΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτή η τόσο αναγκαία ταξική ενότητα είναι απαραίτητες δύο προϋποθέσεις: πρώτον, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα κόμματά της πρέπει να αποκηρύξουν ανοιχτά τη συνθηκολόγησή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον από το 2015 έως σήμερα. Το τελευταίο παράδειγμα είναι το ΣΕΚ που κάλεσε στον 2ο γύρο των δημοτικών εκλογών για ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ (Επίκαιρος ο Λένιν κόντρα στον σεχταρισμό, Εργατική Αλληλεγγύη, τεύχος 1594). Το ΝΑΡ, ενώ κάνει κριτική στο ΣΕΚ, αρνείται να κάνει την απαραίτητη πάλη για να σπάσει αυτή την ταξική συνεργασία. Αυτό συμβαίνει επειδή το ΣΕΚ εκφράζει απλά την πιο ανοιχτή συνθηκολόγηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την αστική τάξη. Εξάλλου, το 2015 το ΝΑΡ έγραφε ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «Εκφράζει την ελπίδα για μια πολιτική με φιλολαϊκό προσανατολισμό» και ότι είχε «ιδιαίτερη σημασία» που ο λαός «μαύρισε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ» (Απόφαση Π.Ε. ΝΑΡ, 31/1/2015).

Όπως σωστά γράφει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η αριστερά πρέπει να αντλήσει «καθαρά συμπεράσματα από την ‘πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση’». Δηλαδή την ταξική ανεξαρτησία από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει απήχηση στην εργατική τάξη του ΚΚΕ, που πολύ σωστά δεν εμπιστεύεται την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την υποστήριξή της άμεσα ή έμμεσα προς την αστική τάξη. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι το ΚΚΕ πρέπει να παλέψει κατά των ιμπεριαλιστών και για έξοδο από την ΕΕ τώρα και όχι στο μέλλον.

Εμείς παλεύουμε ώστε το εργατικό κίνημα να ενωθεί κάτω από ένα πρόγραμμα που θα θέσει την πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης στο επίκεντρο της στρατηγικής του με ταξική ανεξαρτησία. Μόνο κάτω από αυτό το πρόγραμμα μπορεί να οικοδομηθεί η ενότητα που τόσο διψούν οι μάζες για να αναπτύξουμε την πάλη κατά της κυβέρνησης και κατά της ΕΕ.