Filistin’in Kurtuluşu için Devrimci Bir Yol

İki şeyi açıklığa kavuşturalım. Birincisi, Filistinliler İsrail devletinin acımasız ulusal baskısı ve ayrım gözetmeksizin işlediği cinayetlerle karşı karşıyadır; güç kullanmak da dahil olmak üzere kendilerini savunmak için her türlü hakka sahiptirler. İkincisi, Hamas ve müttefikleri tarafından İsrailli sivillerin hedef gözetilerek öldürülmesi, Filistinlilerin kurtuluşuna tamamen ters düşen alçakça bir suçtur. Gazze şu anda İsrail Savunma Kuvvetleri’nin (IDF) elinde açlık ve kitlesel katliamla karşı karşıyayken, uluslararası işçi hareketi bu saldırıya acilen karşı çıkmalıdır. Ancak Filistin’in kurtuluşu mücadelesinin ilerlemesi ve zafere ulaşması için, ister İslamcılık ister seküler milliyetçilik olsun, sunulan her şeyden tamamen farklı bir yola ihtiyacı vardır. İhtiyaç duyulan şey, sol liberaller ve sahte sosyalistler güruhunun boş duyguları ve empatileri değil, Filistin’in kurtuluşu için devrimci bir yoldur.

Siyonist Devlet Nasıl Yenilir?

Bir düşmanı yenmek için onun zayıflıklarından faydalanmak ve güçlü yanlarını etkisiz hale getirmek gerekir. İsrail devletinin dayanıklılığı, sınırları içinde yaşayan milyonlarca Yahudi’nin, düşmanca bir bölgede kendilerini savunmanın tek yolu olarak bu devleti görmelerinden kaynaklanmaktadır. Durum böyle olduğu sürece İsrailliler Siyonist devleti savunmak için ölümüne savaşacaklardır. İngiliz emperyalizmi Siyonist projeyi desteklemeye karar verdiği andan itibaren tüm bunlar planın bir parçasıydı. Bugün ABD ve İsrail, Filistin halkının ulusal haklarını ihlal ederek ve Yahudiler ile Müslümanlar arasında kalıcı bir düşmanlık durumunu teşvik ederek Orta Doğu’daki çıkarlarını güvence altına almaktadır. Militarize edilmiş bir nüfus ve emperyalist desteğin birleşimi İsrail devletine güç ve yenilmezlik görüntüsü vermektedir.

Ancak bu yapı kırılgandır ve yalnızca egemen sınıf tarafından teşvik edilen bir kuşatma zihniyetiyle sürdürülmektedir. İsrail devletinin zayıf noktası açıkça, yozlaşmış fanatiklerden oluşan daima aşırı bir klik tarafından yönetilen askerileştirilmiş teokratik bir devlet olmasıdır. İsrailli emekçiler zorunlu askerlik, dini alaycılık ve acımasız çalışma ve yaşam koşullarıyla karşı karşıyadır. Tüm bunlara karşı direniş Yahudilere ihanet olarak yaftalanıyor. Bu durum İsrail’de Siyonist devleti yıkmak ve Filistinlileri özgürleştirmek için kullanılması gereken derin ırksal, sosyal ve siyasi çatlaklar yaratmaktadır.

Hamas’ın cihat stratejisi bunların hiçbirini yapmıyor ve sadece İsrail’in gücüne oynuyor. İsrailli sivilleri hedef alarak, sadece tüm İsraillileri nefret edilen Netanyahu hükümetinin arkasında toplamayı başardılar ve tüm toplumun Gazze’ye karşı kanlı askeri yanıtın arkasında birleşeceğini garanti ettiler. Bu koşullar altında askeri bir çatışma Filistin halkına yenilgi ve sayısız ölüm getirecektir. Yahudi emekçi halk ile yöneticileri arasındaki bağ koparılmadan zafer kazanılamaz ve bu da İsrailli Yahudi halkının İsrail/Filistin’de bir ulus olarak yaşama demokratik hakkı tanınmadan yapılamaz.

İslamcılar ve Filistinli milliyetçiler her zaman mücadelelerini İsrail’deki tüm Yahudi halkına yöneltmek ya da Siyonist devletle birlikte yaşamayı kabul etmek arasında sıkışıp kalmaktadırlar. Her ikisi de çıkmaz sokaktır. Önemli olan İsrail halkı ile teokratik devletin arasını açmaktır. Bu da ancak birbiriyle ilişkili sınıfsal ve ulusal çatışmaların özel mülkiyet sınırları içinde çözülemeyeceği anlayışına dayanan Marksist bir askeri ve siyasi strateji ile yapılabilir. Ancak bu başlangıç noktasından hareketle hem Filistinlilerin hem de İsrail işçi sınıfının çıkarlarına uygun bir program üretmek mümkündür.

Toprak meselesini ele alırsak, Filistinliler haklı olarak kendilerine karşı işlenen tarihi suçun tazmin edilmesini istemektedir. Mevcut toplumsal yapılar içerisinde bunu, Yahudilerin nesiller boyu sıkça üzerinde yaşadıkları toprakları ellerinde tutma hakkıyla bağdaştırmak mümkün değildir. Ancak İsrail, tüm kapitalist toplumlar gibi son derece eşitsizdir. Toprak ve mülklerin çoğu nüfusun küçük bir kesimi tarafından kontrol edilirken, çoğunluk geçinmek için mücadele etmektedir. Kamulaştırma için bu asalak tabakayı hedef alarak, hem Filistinlilere adalet getirmeye başlamak hem de Yahudi emekçilerin koşullarını iyileştirmek mümkündür.

Askeri düzeyde, İsrail toplumuna Filistinlilere uygulanan baskının dayanılmaz bir bedeli olduğunu göstermek için IDF üzerinde azami baskı sarf etmek gerekir. İsrail şehirlerine körü körüne roket fırlatmak sadece askerlerin savaşma isteğini arttırır. Bunun yerine tüm Filistin halkı, topraklarının her santimetresine tecavüz edilmesine karşı çıkmak ve Gazze ile Batı Şeria’ya yönelik kuşatmayı kırmak için seferber edilmelidir.

Ancak silahlı direniş tek başına zafer getiremez: İsrail içinde sınıf mücadelesi perspektifiyle birleştirilmelidir. Bu da işçilerin ekonomik kurtuluşu için, Araplara ve beyaz olmayan Yahudilere yönelik ırk ayrımcılığına karşı ve din ile devletin ayrılması için mücadele etmeyi gerektirir. Bunlar, herhangi bir toplumsal ilerlemenin önündeki ana engelin kırılmasıyla bağlantılı olmak zorundadır: İsrail’in Filistinlilere yönelik baskısı. İsrail’deki devrimcilerin kapsayıcı görevi, tam olarak, işçi hareketinin Siyonist işçi liderlerine karşı mücadele ederek Filistinlilerin kurtuluş davasını üstlenmesi için mücadele etmektir.

Kritik olarak, şehirlerdeki sınıf mücadelesi, İsrail ordusunu bölme perspektifiyle ordunun içine de taşınmalıdır. IDF ezici bir çoğunlukla zorla askere alınanlardan oluşmaktadır. Askerlik hizmeti Yahudi halkının hayatta kalması için artık hayati görülmezse, Filistin halkını ezmenin maliyeti çok büyük olursa ve İsrail içindeki çatışma kaynama noktasına ulaşırsa, İsrail ordusu çatlayabilir ve çatlayacaktır.

75 yılı aşkın acımasız tarih, İsrailli Yahudilerin ve Filistinlilerin kaderlerini tamamen iç içe geçirmiştir. Filistin’in kurtuluşu Siyonist devletin parçalanmasını gerektirmektedir ki bu da İsrail işçi sınıfının kurtuluşu olmaksızın mümkün değildir. Buna karşılık, İsrailli işçilerin ekonomik, demokratik ve sosyal ilerlemesi ve hatta Ortadoğu’daki varlıklarını sürdürmeleri, Siyonist devletin esas temeli olan Filistin’deki baskının sona ermesini gerektirmektedir.

Emperyalizm Nasıl Yenilir?

İsrail, Gazze’ye yönelik saldırıya verdikleri koşulsuz destekle bir kez daha görüldüğü üzere, ABD ve diğer tüm emperyalist güçler tarafından desteklenmektedir. Dolayısıyla Filistinlilerin kurtuluşu, Ortadoğu’da ve nihayetinde dünya çapında emperyalizmle yüzleşmek ve onu yenmek için bir strateji gerektirmektedir. Ancak milliyetçiler bunu yapmaktan tamamen acizdirler, BM’ye ve “uluslararası topluma” güvenmekte ya da ABD’ye karşı geriye itmede Arap devletlerine bel bağlamaktadırlar.

BM, Filistin’in oyulmasından ve devam eden zulmünden bizzat sorumlu olan ABD ve “büyük” güçlerin hakim olduğu bir haydut inidir. Emperyalistler arasındaki fikir birliği tamamen İsrail yanlısıdır. Bir ateşkes ya da barış anlaşmasına aracılık etseler bile, bu mutlaka Siyonist devleti bölgedeki ileri karakolları olarak sürdürmek olan çıkarlarını yansıtacaktır. FKÖ’den BDS kampanyasına kadar, dünyanın soyguncularına dayanan her türlü strateji Filistin üzerindeki baskıyı arttırmaktan ve yenilgiye yol açmaktan başka bir işe yaramaz.

Mısır, Ürdün ve Lübnan’dan İran’a kadar Müslüman devletlere gelince, kendi fırsatçı çıkarları uğruna Filistinlileri yüzlerce kez sırtlarından bıçakladılar. İslam dünyasına hükmeden şeyhler, diktatörler ve mollalar Filistin’i ancak kendi ekonomik ve askeri hedeflerine yardımcı olduğu ve kendi konumlarını güçlendirdiği ölçüde “savunacaklardır”. Filistin’in kurtuluşu için verilen mücadeleyi onlara bağlayan her strateji mutlaka ihanetle sonuçlanacaktır.

İhtiyaç duyulan şey, emperyalistlerin ve bölgesel kapitalist yöneticilerin “uluslararası topluluğuna” değil, uluslararası işçi sınıfını tüm emperyalist ve kapitalist güçlere karşı harekete geçirmeye dayanan bir stratejidir. İhtiyaç duyulan şey, ABD emperyalistlerini kovmak ve tüm bölgeyi özgürleştirmek için Ortadoğu’nun her yerinde işçi ve köylülerin ittifakıdır. Buna, ABD için piyon olarak kullanılmaya devam etmekte hiçbir çıkarı olmayan İsrailli Yahudi işçiler de dahildir. Dahası, Filistin için savaşanlar, İsrail’e silah sevkiyatını durdurmak için Amerikan, Britanyalı, Fransız ve Alman işçi sınıfı örgütleriyle uluslararası bir cephe inşa etmelidir. Bu kargoyu taşıyanlar bu işçilerdir. Emperyalizmi zayıflatmanın ve Filistin’in kurtuluş davasını ilerletmenin en emin yolu da onların mücadeleleridir.

Ancak bu en güvenilir müttefiklerin pan-İslamcılar ve milliyetçiler tarafından reddedilenler olduğunu görebiliyoruz. Arap yöneticilerle ittifak kurarak, Arap kitlelerini sömürenlerle ittifak kurmuş oluyorlar. Ve Yahudi işçiler de dahil olmak üzere Amerikalı ve Avrupalı işçiler, İslam bayrağı altında ve tüm İsraillilerin yok edilmesi için yürütülen bir mücadeleye asla kazanılmayacaklardır.

Hamas’ın Sosyalist Amigoları

Hamas’ın 7 Ekim’de İsrail’e karşı başlattığı saldırının ardından İsrail yanlısı medya, İsrail’in kanlı askeri misillemesini meşrulaştırmak ve Filistinlilerin maruz kaldığı zulmü aklamak için büyük bir propaganda kampanyası başlattı. Buna karşı, Britanya’daki Sosyalist İşçi Partisi’nden Yunanistan Komünist Partisi’ne kadar sözde komünist ve sosyalistler, Filistin’in kendini savunma hakkı adına Hamas’ın sivilleri hedef alan suçlarını halının altına süpürdüler.

Bu sadece komünizmin adını Hamas’ın suçlarıyla ilişkilendirerek çamura bulamakla kalmıyor, aynı zamanda Filistin halkının bu fanatik İslamcı kasaplar tarafından yönetilmeye devam edeceğini de kabul ediyor. Hamas’ın Filistinlilere özgürlük getirmeyeceğini çok iyi bildikleri halde boş bir liberal dayanışmayla bu konuda sessiz kalıyorlar.

Hamas’ın tüm stratejisi İsrail’in güçlü tepkisini kışkırtmak ve Gazze’nin tamamına bir intihar yeleği giydirmektir. İsrail’in kanlı misillemesine karşı Gazze’yi kondisyonsuz savunurken aynı zamanda bu felaket stratejisine de karşı çıkmak gerekir.

Troçkist Fraksiyon’un ABD şubesi Left Voice gibi bazı solcular, makalelerinin sonunda “Filistin halkının direnişinin yanındayız, amacı teokratik bir devlet kurmak olan Hamas’ın strateji ve yöntemlerini paylaştığımızı ima etmiyoruz” diye fısıldıyorlar (7 Ekim). Bununla birlikte, yazdıkları hiçbir şey milliyetçiliğin ve İslamcılığın Filistin kurtuluş mücadelesi üzerindeki buyruğunu kırmaya yönelik değildir. Solun çoğu gibi onlar da, uçuruma doğru sürüklenirken bile ezilen grupları eleştiremeyen liberal amigolar rolünü üstleniyorlar.

Sözde sosyalist solun rolü, Filistinlilerin çaresizce ve giderek artan bir şekilde kurtuluş için uygun bir yola ihtiyaç duydukları düşünüldüğünde daha da aşağılık bir hal almaktadır. Olaylar on yıllardır görülmemiş bir katliam ve gericilik düzeyine doğru hızla ilerliyor. Sosyalistler çatışmaya devrimci bir çözüm için mücadele etmezlerse, Filistin halkının artan çaresizliği bir kez daha İslamcı gericiliğin kollarına yönlendirilirken, Yahudiler de Siyonizm’in kollarına daha derin bir şekilde itilecektir. Bu gericilik karnavalı İsrail ve Filistin sınırları içinde kalmayacak, Ortadoğu ve dünyanın dört bir yanına yayılacaktır. Bu döngüyü kırmak sosyalistlerin acil görevidir.