ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΚΕ/ΠΑΜΕ!

Η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη με 57 νεκρούς και πολλούς τραυματίες είναι αποτέλεσμα δεκαετιών βάρβαρης λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων υπό τις διαταγές της ΕΕ και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Μετά την ήττα του 2015 η εργατική τάξη βρισκόταν σε αμυντικούς αγώνες, απογοητευμένη και αντιμετωπίζοντας την μία ήττα μετά την άλλη. Το έγκλημα στα Τέμπη προκάλεσε τεράστιο θυμό στις μάζες. Στη μεγαλειώδη απεργία στις 8 του Μάρτη οι εργαζόμενοι είπαν «ΑΡΚΕΤΑ» και έδειξαν έτοιμοι να παλέψουν κατά των συνεπειών της λιτότητας. Για πρώτη φορά μετά το 2015 η εργατική τάξη βρίσκεται στην αντεπίθεση, φέρνοντας σε αμυντική θέση την αστική τάξη και την κυβέρνηση της ΝΔ. Σε αντίθεση με το 2012 και το 2015 υπάρχουν πολύ λιγότερες ψευδαισθήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ξεκάθαρο ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι όλοι εξίσου υπεύθυνοι για τα βάσανα των μαζών. Στο διάολο όλοι τους!

Με το θυμό των μαζών να βράζει και τις εκλογές να πλησιάζουν, το ζήτημα που τίθεται είναι ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα. Οι ανάγκες των εργατών είναι ξεκάθαρες: Διαγραφή του Χρέους! Ανατροπή των Μνημονίων! Έξοδος από την ΕΕ/ΝΑΤΟ! Για να πραγματοποιηθούν αυτά τα αιτήματα πρέπει να υπάρξει μια γενική επίθεση των εργαζόμενων μαζών. Το κύριο ζήτημα είναι ποιος θα ηγηθεί αυτής της πάλης στη νίκη. Κανένας από την αριστερά δεν έχει μια ξεκάθαρη απάντηση. Εμείς καλούμε για: Μια Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ/ΠΑΜΕ!

Ως Τροτσκιστές δεν έχουμε ψευδαισθήσεις στους Σταλινικούς του ΚΚΕ, αλλά αναγνωρίζουμε ότι ηγούνται της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Εάν το ΚΚΕ όπως ισχυρίζεται είναι επαναστατικό, τότε θα ηγηθεί των μαζών στην πάλη για την επίτευξη αυτών των αιτημάτων και για την κατάκτηση της εξουσίας. Η κατάσταση είναι ώριμη. Εάν το ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ ηγηθούν της επίθεσης της εργατικής τάξης μπορούν να θριαμβεύσουν. Αλλά εάν, όπως πιστεύουμε, δεν θα το κάνουν, τότε θα δείξει στην εργατική τάξη την ανάγκη για μια νέα επαναστατική ηγεσία.

Ολόκληρη η ιστορία του ΚΚΕ δείχνει ότι δεν θα οδηγήσουν αυτή την πάλη σε νίκη. Στη δεκαετία του 1940, το ΚΚΕ ηγήθηκε της πάλης για εθνική απελευθέρωση στα όρια της επίτευξης της εργατικής εξουσίας, μόνο για να την παραδώσει. Αυτό φάνηκε καθαρά στα Δεκεμβριανά όταν ενώ είχε τον έλεγχο της Αθήνας, τον παρέδωσε στους Βρετανούς και στη ντόπια αστική τάξη. Το 2015 το ΚΚΕ αρνήθηκε να ψηφίσει κατά του πακέτου λιτότητας της ΕΕ, ρίχνοντας μια άκυρη ψήφο. Μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τέθηκε συγκεκριμένα το καθήκον να ηγηθεί της πάλης κατά των ιμπεριαλιστών, το ΚΚΕ δεν σήκωσε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι.

Τη δεκαετία του 1940, συνεργάστηκε με την αστική τάξη και τους «προοδευτικούς» ιμπεριαλιστές, στο όνομα της πάλης κατά του φασισμού. Σήμερα στο όνομα της «ταξικής ανεξαρτησίας» αρνείται να ηγηθεί της πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης. Και οι δύο θέσεις αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου Σταλινικού νομίσματος, που οδηγεί στη συνθηκολόγηση και με τους ιμπεριαλιστές και με την εγχώρια αστική τάξη. Σε αντίθεση με αυτό, ένα γνήσιο επαναστατικό κόμμα θα συνδέσει την πάλη για την εθνική χειραφέτηση με την ταξική ανεξαρτησία στον αγώνα για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Οι υπόλοιπες αριστερές οργανώσεις ουσιαστικά μοιράζονται το ίδιο ρεφορμιστικό πρόγραμμα με το ΚΚΕ. Στην καλύτερη περίπτωση κάνουν αριστερή κριτική στο ΚΚΕ για να το πιέσουν να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικά αιτήματα. Αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη του αγώνα των εργατών, επειδή δεν θέτουν μια επαναστατική εναλλακτική λύση στο ΚΚΕ, αφήνοντας έτσι την ηγεσία του προλεταριάτου στα χέρια των ρεφορμιστών. Το περισσότερο που έχει να προσφέρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη σημερινή κρίση, για να χρησιμοποιήσουμε τα δικά τους λόγια, είναι μια «δυνατή εργατική αντιπολίτευση σε όποια κυβέρνηση προκύψει». Αυτό αντανακλά ότι δεν έχουν κανένα δρόμο για να εκπληρώσουν τις προσδοκίες του προλεταριάτου και να το οδηγήσουν στην εξουσία.

Μια πετυχημένη επίθεση από το ελληνικό προλεταριάτο μπορεί να προκαλέσει εξέγερση σε όλη την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από το εάν η πρωτοπορία του προλεταριάτου θα μπορέσει να σφυρηλατήσει ένα επαναστατικό κόμμα ικανό να ενώσει όλους τους καταπιεζόμενους πίσω από τη σημαία του.

Γενικές Απεργίες Διαρκείας Τώρα να Παλέψουμε για:

• Έλεγχο της Υγείας και της Ασφάλειας από τα Σωματεία! Πλήρη Ταξική Ανεξαρτησία από το Κράτος και τα Αφεντικά!
• Απαλλοτρίωση των τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση: λιμανιών, ναυπηγείων, τρένων, μεταφορών, της ναυτιλιακής βιομηχανίας, της ΔΕΗ!
• Αξιοπρεπή στέγαση για όλους μέσα από την απαλλοτρίωση της περιουσίας της εκκλησίας, των πολυτελών σπιτιών της άρχουσας τάξης! Να πάρουμε πίσω τα σπίτια που έχουν κλέψει οι τράπεζες!
• Για μία Επανασφυρηλατημένη Τέταρτη Διεθνή!
• Για τις Σοβιετικές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, Ενωμένες σε Εθελοντική Βάση!